ساقیا

یک سری از آدما راحت از مشکلاتشون با بقیه حرف می‌زنن. شاید همین باعث می‌شه که دیگران باهاشون همدلی کنن و سبک بشن. ولی من فقط ترجیح می‌دم بخشی از مشکلاتم رو فقط به یه سری از افراد خاص بگم. شاید چون می‌ترسم از دردسرهای بعدیش از قضاوت از طرد شدن از این که بپذیرم اشتباه کردم.

---

پانوشت: خسته ام به اندازه تمام رنج‌هایی که به تنهایی به دوش می‌کشم

ساقیا...

شاید نباید دنبال واسطه ای بودم که دست مرا به دامن خدا برساند. ساقیا...

چگونه سر ز خجالت برآورم بَرِ دوست؟ که خدمتی به سَزا برنیامد از دستم اصل نوشت: کاش دستم باز بود ساقیا...